İnsanlar da ağaca benzer; ne kadar yükseğe ve ışığa çıkmak isterse o kadar derin kök salar yere, aşağılara, karanlığa, derinliğe, kötülüğe.
Friedrich Nietzche
İnsan olmak , insanı okuyabilmek zor bir sanattır. Okuyabilenler içinse , İnsan şaheser bir kitaptır.
Duygularımız anlaşırken , düşüncelerimizi birleştirebilmeyi öğrenmek çok mu zor ? Anlamak ve anlaşılmanın , kendimizi ifade etmenin artık çok kolay olmadığının sanırım hepimiz farkındayız . Anlaşılmak istiyorum diyen insanların her geçen gün artan feryatlarını duymamak mümkün mü? Tahammülsüzlüğün had safhada olduğu bütün toplumlarda, İnsan da, insandan bir o kadar uzaklaşıyor artık. İnsan sayfalara sığamayacak kadar şaheser bir kitaptır . Gerçekten okumak istediğinizde , sizi sonu belli olmayan bir tünelin içine alıverir. Okuduğunuz sayfalar sizi hem mutlu eder, hem üzer. Her sayfasında İnsanı tanımak ne eşsiz bir duygudur aslında. Derin , ince, narin, zarif,iyi, kötü, bazen hoyratça. Her birimiz, kendi hayatlarımızın mimarıyız. Sağlam temellerle kurulmuş bir yaşam , insan kalitesi, hakiki dostlar, aynı zamanda bizlere,
İnsan olmayı ve insanca yaşamayı öğretirler.
Bazı zamanlar vardır, bazı anlar. Bazen geç kalıyoruz ,
İnsana…
Hayata…
İnsan olmaya…
İnsanca yaşamaya.
Her birimiz küçücük yaşamlarımızda binlerce insan ile karşılaşırız. Kum tanesi kadar yer kapladığımız kocaman evrende , insanlar vardır. Onlar bazen hayatlarımıza gelirler, bazen de giderler. Birbirimizden geçtiğimiz günlerde, hayata dair çok şey öğretirler. Aslında her biri bizim hayat ile olan sınavımızdır ve mutlaka bir sebebi vardır. Kenara koyup arada bir hatırlayacağımız birer tecrübe olurlar. Onlar hayatı öğrenmemizin ilk öğretmenleridir. En zor sınavlar , en iyi öğrenciler içindir.
İnsan değişmez , er ya da geç farkına varır.
Kaybedilmiş zamanların telafisi yoktur. Gelecek vardır. Geleceği umutlarla süslemek vardır. Mucizeleri sevgiyle kucaklamak vardır. Sevgiyi, huzuru, mutluluğu, açlığı,tokluğu, bilgiyi, tecrübeyi, üretimi paylaşmak vardır. İnsan olmanın temel ilkelidirler. İnsanca, bilgece. Hayatta her şey paylaşılarak çoğalır. Hayatı doyasıya yaşamak, küçük sevinçleri, mutlulukları, anın tadını çıkarabilmek, bir kelebeğin kanat çırpışını içimizde hissedebilmek, bir kuş gibi gökyüzünde özgürce salınıp, özgürlüğe bir selam çakıvermek. Ne güzel şey insan olmak , insan olmayı öğrenebilmek. İnsanca yaşamak.
Yaşamda ki kayıplarımız öğretir bazen insan olmayı, başka sayfalarda. Her şeyin tükendiği durakta. Adeta kafanıza vura vura, haydi kurtar şunlardan, kendini der, kulağınızdaki fısıltı. Bir uyarıdır insan olma yolunda .İnsanı insan yapan , hayattır. Öğrendikleriniz, öğrettikleriniz. Emek verdikleriniz. Er ya da geç öğrenir insan , insan olmayı . Ya yaşarken, ya da ölürken. Ahlarla , vahlarla geçen ömürler. Varlıklarına da , yokluklarına da şükrettiklerimizle doludur. Her birimizin hayatında olanlar .
Onlar…
İyi ki varlar …
İyi ki yoklar…
Kalbiniz gibi kalplerde .İnsanın, insana rastgeldiği bir yaşamı varlığına şükrettikleriniz doldursun.
Sevgiyle ve Sağlıkla kalın .
Kadriye CİRİTCİ
Yazar ✍️
19.03.2021
Yaşam Filesinden
